Σαβράθα

(λατ. Sabratha). Αρχαία παραλιακή πόλη της Β. Αφρικής, μία από τις τρεις πόλεις που αποτελούσαν την Τρίπολη. Ιδρύθηκε από Φοίνικες άποικους, στη συνέχεια έγινε ρωμαϊκή αποικία και από τα χρόνια του Διοκλητιανού ανήκε στην επαρχία της Τρίπολης. Συνέχισε να ακμάζει στα βυζαντινά χρόνια, και μάλιστα περιτειχίστηκε από τον Ιουστινιανό. Οι νεώτεροι ερευνητές τοποθετούν τη Σ. στα Δ. της Τρίπολης, στη θέση της σημερινής Ζοάρα, όπου σώζονται μέχρι σήμερα σημαντικά ερείπια και χάλκινα νομίσματα της εποχής του Αύγουστου. Πάνω σ’ αυτά είναι χαραγμένες καρχηδονιακές επιγραφές και διάφοροι τύποι που αναφέρονται στη λατρεία φοινικικών θεών, ανάλογων με τον Ηρακλή, το Διόνυσο και τον Ερμή. Η Σ. ήταν πατρίδα της Φλαβίας Δομιτίλλας, συζύγου του Βεσπασιανού. Στους πρώτους χριστιανικούς αιώνες μνημονεύεται ως έδρα επίσκοπων.